بازی Assassin’s Creed Shadows نسخه ویژه برای پلی استیشن 5

بازی Assassin’s Creed Shadows از همان آغاز معرفی غیررسمی، در کانون توجه و بحث‌های فراوان بوده است. دلیل اصلی این موضوع، حضور شخصیت تاریخی سامورایی سیاه‌پوست یاسوکه (Yasuke) در نقش یکی از کاراکترهای اصلی بود؛ شخصیتی واقعی که در دوره‌ ژاپن فئودال شهرت داشت. از لحظه‌ای که اولین تصویر از یاسوکه (Yasuke) فاش شد، مخالفان فرهنگی و کسانی که به «دقت تاریخی» حساس هستند، انتقادهای تندی مطرح کردند و همین موضوع، واکنش‌های ناپخته‌ای از سوی کمپانی Ubisoft در پی داشت. افزون بر این، بازی دو مرتبه در شرایطی به تعویق افتاد که کمپانی Ubisoft به یک موفقیت بزرگ نیاز جدی داشت. در چنین وضعیتی، فضای صنعت بازی و حتی بانک‌داران کمپانی Tencent بوی خون را حس کردند و به دنبال ارزیابی وضعیت تجاری و آینده‌ی این اثر رفتند.

از نگاه بسیاری از تحلیلگران، موفقیت یا عدم موفقیت بازی Assassin’s Creed Shadows پیامی مهم برای نسل جدید آثار جهان‌باز و غول‌آسای این سری دارد. اما شاید پرسش کلیدی‌تر آن باشد که: آیا این اثر سرگرم‌کننده است؟ خوشبختانه پاسخ مثبت است. بازی Assassin’s Creed Shadows در بخش مخفی‌کاری، لذت‌بخش‌ترین تجربه در دهه‌ اخیر این سبک را ارائه می‌دهد و در بخش نبردهای تن‌به‌تن نیز بهترین و منسجم‌ترین سیستم مبارزه را در کل مجموعه‌ Assassin’s Creed دارد. لحظاتی که در نقش نااوئه (Naoe)، پشت‌بام‌ها و سایه‌ها را می‌پیمایید و از دید سامورایی‌ها دور می‌مانید یا در نقش یاسوکه (Yasuke)، با اعتمادبه‌نفس کامل به قلب دروازه‌های یک قلعه حمله می‌کنید، لحظات اوج و سرمستانه‌ای برای علاقه‌مندان به اساسین‌ها رقم می‌شود.

با این حال، صرفاً با مخفی‌کاری و گردن زدن با شمشیر کاتانا طرف نیستیم. بخش جهان‌باز بازی بسیار عظیم طراحی شده است. بسیاری از بازیکنان پس نزدیک به 50 ساعت تجربه بازی، بخش اصلی داستان و بخش قابل توجهی از مأموریت‌های جانبی را انجام داده‌اند، اما هنوز حس می‌شود که نقشه‌ عظیم قلعه‌ها، معابد بی‌پایان، روستاهای کوچک و دشت‌های چشم‌نواز گستردگی بیشتری نسبت به عمق دارد. در حالی که بخش مخفی‌کاری و اکشن، بازگشتی تحسین‌برانگیز به ریشه‌های قدیمی سری بازی Assassin’s Creed محسوب می‌شود، عناصری از بازی Assassin’s Creed Origins، بازی Assassin’s Creed Odyssey و بازی Assassin’s Creed Valhalla نیز در اینجا حضور دارند.

حواشی پیرامون بازی و محوریت داستان
یکی از نخستین مواردی که ممکن است علاقه‌مندان قدیمی سری بازی Assassin’s Creed را جذب کند، بازگشت پیوندهای مستقیم با انجمن برادری اساسین‌هاست. بخش عمده‌ داستان از زاویه‌ نااوئه (Naoe) آغاز می‌شود؛ فردی که سرنوشت او مشابه اتزیو (Ezio) در نسخه‌های قدیمی است. ماجرای او با یک فاجعه خانوادگی شروع می‌شود. سپس، یک تیغه پنهان (همان Hidden Blade محبوب) به او واگذار می‌شود و در نهایت، روستای شینوبی او به دست گروهی ماسک‌دار نابود می‌شود. این آغاز کلیشه‌ای با حضور ماسومی تسونودا (Masumi Tsunoda) در نقش نااوئه (Naoe) و ارتقای کیفیت فیلم‌برداری کمپانی Ubisoft، جان تازه‌ای گرفته است. علاوه بر این، همکاری سازندگان موسیقی سنتی با گروه TEKE::TEKE منجر به خلق موسیقی‌هایی شده که نبض روایت را تندتر می‌کند.

از طرفی، یاسوکه (Yasuke) ابتدا در یک پیش‌درآمد کوتاه معرفی می‌شود؛ همان زمانی که به عنوان برده‌ کشیشان عیسوی، نزد اودا نوبوناگا (Oda Nobunaga) حضور می‌یابد و بعدها، رفته‌رفته پله‌های موفقیت را در جایگاه یک سامورایی طی می‌کند. نکته‌ای که کمی ساختار روایت را نامتوازن کرده، آن است که در آغاز بازی، بیشتر تمرکز روی نااوئه (Naoe) و اهداف انتقام‌جویانه‌اش گذاشته شده و یاسوکه (Yasuke) مدتی در حاشیه می‌مانَد. این روند موجب می‌شود جایگاه و انگیزه‌ عمیق یاسوکه (Yasuke) در همراهی با نااوئه (Naoe) صرفاً به «این افراد باید از بین بروند» محدود شود. با اینکه او گاه‌وبیگاه از جایگاه بالایش در جامعه‌ سامورایی‌ها بهره می‌گیرد، انگیزه‌ فردی‌اش تا نزدیک بخش پایانی داستان چندان روشن نمی‌گردد.

مخفی‌کاری و چالش‌های نور و سایه

طراحی کلی جهان بازی نشان می‌دهد که توسعه‌دهندگان، ترجیح ویژه‌ای برای سبک مخفی‌کاری نااوئه (Naoe) قائل بوده‌اند. از پشت‌بام‌ها تا زیرزمین و گذرهای پنهان در قلعه‌ها، همه‌چیز مطابق قدرت‌های شینوبی او شکل گرفته است. یکی از نقاط عطف در گیم‌پلی، سیستم جدیدی است که از بازی Splinter Cell الهام گرفته شده؛ جایی که یک نوار سنجش دید مبتنی بر فاصله، وضعیت بدن و میزان نور محیط طراحی شده است. برای نخستین بار در این مجموعه، تاریکی نقش واقعی ایفا می‌کند. اگر در نسخه‌های قبلی چسبیدن به بام‌ها تنها راه پنهان ماندن بود، اکنون می‌توان با خاموش کردن مشعل‌ها و نابود کردن منابع نور، در سایه‌ شب ناپیدا شد و از دید دشمنان مخفی ماند.

افزودن قابلیت سینه‌خیز رفتن نیز اقدامی هوشمندانه بوده است. این حرکت ساده، آزادی عمل بیشتری می‌دهد تا از معرض دید نگهبانان دور بمانیم. اساس گیم‌پلی، دیگر محدود به مخفی شدن در علفزارها و پشت موانع نیمه‌بلند نیست؛ بلکه متکی بر هوش مصنوعی پیشرفته‌تر و واکنش سریع دشمنان است. با این همه، درجه‌های دشواری مختلف برای مخفی‌کاری ممکن است به مذاق همه خوش نیاید. دو درجه‌ نخست، بیش از حد آسان هستند و درجه‌ «Expert» گاهی با سرعت بالای شناسایی نگهبانان، عملکرد را فرسایشی می‌کند.

از طرفی، تغییرات فصلی در نقشه (بهار، تابستان، پاییز و زمستان) در نگاه اول بسیار وسوسه‌انگیز است. اما این تفاوت‌ها در عمل، اثر بنیادینی در سبک بازی ندارند. یخ‌بستن خندق‌های اطراف قلعه یا افزایش پوشش گیاهی برخی بخش‌ها، هرچند جذاب است، اما شاید انتظاری که از یک سیستم چهار فصل پویا می‌رود را برآورده نسازد. بیشترین عامل تأثیرگذار، زمان روز و شب است؛ روزنه‌های نور در روز کم‌تر به سود بازیکن هستند، در حالی که شب و سایه‌های عمیق، بهترین بستر برای سبک شبح‌گونه نااوئه (Naoe) محسوب می‌شوند. به علاوه، بازی گزینه‌ای مشابه سیگار برگ در بازی Metal Gear Solid 5 برای جلو بردن زمان ارائه نکرده و در نتیجه، بعضی مأموریت‌های روزانه برای هواداران مخفی‌کاری ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

سامورایی سیاه‌پوست: نقطه قوت و نیروی بی‌رحم
در حالی که تصور می‌رفت تمرکز مفرط بر نااوئه (Naoe) حضور یاسوکه (Yasuke) را کمرنگ کند، قدرت مبارزه‌ تن‌به‌تن یاسوکه (Yasuke) باعث شده بسیاری ترجیح دهند در بخش‌های اصلی داستان، از او استفاده کنند. هرچند سیستم کلی نبرد ساده است _شامل حمله سبک، حمله سنگین، دفاع و ضدحمله—اما این نخستین مرتبه از زمان نسخه‌های قدیمی Assassin’s Creed است که نبرد واقعاً حس قدرت و صلابت دارد. ضربات، زره دشمن را از بین می‌برد و کلاهخود آن‌ها را به هوا پرتاب می‌کند. در برخی صحنه‌ها، وسایل موجود در محیط تخریب‌پذیر هستند و می‌توان دشمن را با یک ضربه‌ قدرتمند به‌سمت سازه‌ها و موانع کوبید.

البته، در ساعات نخست بازی که نااوئه (Naoe) کنترل اصلی را بر عهده دارد، درگیری‌‌های تن‌به‌تن کمی دشوار حس می‌شوند؛ چون نوار سلامتی نااوئه (Naoe) نصف یاسوکه (Yasuke) است و توانایی دفاع کامل را ندارد. با این‌حال، وقتی بازی اجازه می‌دهد هر زمان بخواهید به یاسوکه (Yasuke) تغییر وضعیت دهید، حس توانمندی بیشتری احساس خواهید کرد. یاسوکه (Yasuke) به‌دلیل جثه‌ بزرگش، سرعت نااوئه (Naoe) را ندارد و در بالا رفتن از طناب‌ها هم چندان ماهر نیست، اما در عوض، نیروی بدنی خارق‌العاده‌ای دارد و می‌تواند دشمنان را با یک حرکت پا به زمین بکوبد یا با دویدن به سمتشان، آن‌ها را موقتاً به خاک بیندازد.

بازی تلاش کرده برای ایجاد تعادل، گزینه‌های مبارزه‌ای گسترده‌تری در اختیار یاسوکه (Yasuke) بگذارد. پنج درخت مهارت متنوع برای او طراحی شده و او از انواع سلاح‌های سرد مانند کاتانا، ناگیناتا، کانابو و حتی تفنگ‌های تپّو بهره می‌برد.

نااوئه (Naoe) سه درخت مهارت تخصصی دارد که عمدتاً روی ابزار مخفی‌کاری تمرکز دارند. این تفاوت، کاربران را تشویق می‌کند بر اساس سلیقه‌ شخصی، سبک مبارزه یا حرکت در سایه را انتخاب کنند. در نهایت، کم نیستند افرادی که پس از چند ساعت نفوذ بی‌صدا، هوس می‌کنند در نقش یاسوکه (Yasuke) درست مثل یک ماشین جنگی به‌دل دشمن بزنند و باز هم وقتی نبرد مستقیم برایشان تکراری شد، به نااوئه (Naoe) بازگردند.

گستردگی نقشه و محتوای جانبی
بازی Assassin’s Creed Shadows پایبندی به ساختار جهان‌باز دارد و این گستردگی میراث سه‌گانه اخیر (Origins، Odyssey و Valhalla) را در خود احساس می‌کند. در محیط وسیع و پرجزئیات این نسخه، انواع منابع اولیه مانند چوب، پارچه، کانی‌ها و… در دسترس هستند که با جمع‌آوری آن‌ها، می‌توان بخش‌های مختلف Hideout را گسترش داد یا سلاح‌ها و زره‌ها را ارتقا داد. اما گاه، منطق داستانی به خوبی شفاف نمی‌کند که چرا باید یک بندر تجاری را به هم بریزیم یا به قلعه‌ای یورش ببریم که شاید واقعاً نقشی منفی در قصه ندارد. این آزادگذاری و عدم توجیه کامل به سبکی شبیه عناوین غنیمت‌محور مثل بازی Diablo یا بازی World of Warcraft نزدیک شده است.

افزون بر این، مأموریت‌های جانبی و گفت‌وگوهای کوتاهی که با NPCها در نقاط گوناگون نقشه دارید، بیشتر حس یک «تابلوی مأموریت» می‌دهد؛ گویی فردی صرفاً گفتاری کوتاه ارائه می‌کند تا شما را به مأموریتی برای دریافت امتیاز تجربه و تجهیزات بهتر بفرستد. این موضوع، در برخی مواقع کمی حس جهان‌سازی عمیق را کمرنگ می‌کند. آنچه این بخش را زنده نگاه داشته، حضور قوی بخش مخفی‌کاری و سیستم مبارزه‌ تنوع‌طلب است که هر بار می‌تواند موقعیت‌های تازه‌ای برای درگیری یا نفوذ بی‌صدا خلق کند.

با این وجود، همچنان غنیمت‌ها و سیستم چرخشی آیتم‌های ارزشمند، عامل مهمی هستند که انگیزه‌ بازیکنان را بالا نگه می‌دارند. یافتن شمشیری افسانه‌ای با قدرت زهردادن به دشمنان در لحظه‌ دفاع، یا زرهی که بخشی از ضربات سنگین را خنثی می‌کند، تقریباً برای همه نوع سلیقه قابل توجه است. همچنین بازی یک سیستم «حکاکی» یا Engraving ارائه می‌دهد که امکان انتقال قابلیت‌های به‌دست‌آمده از یک سلاح به دیگری را فراهم کرده است. از این رو، اگر در یک قلعه، سلاحی با ویژگی جذاب یافتید، می‌توانید آن را به سلاح اصلی خودتان تزریق کنید و همین موضوع، ایده‌های تازه‌ای را در بخش شخصی‌سازی باز می‌کند.

شهرهای زیبا؛ ژاپن در اوج زیبایی
کمپانی Ubisoft در ترسیم معماری قرن شانزدهم ژاپن کار فوق‌العاده‌ای کرده است. قلعه‌های بلند، معابد باعظمت و شهرهای شلوغی چون کیوتو، تنوع بی‌نظیری دارند. اما سطح تعامل با این فضاها محدود است. غیرنظامیان مشغول کار و گذر هستند، اما ارتباط ما با آن‌ها فراتر از خریدهای سطحی نیست. حتی در شهرهای پرجمعیت، در صورت ارتکاب جرم در ملأعام، نگهبانان تنها برای مدتی کوتاه واکنش نشان می‌دهند و تعقیب بین مناطق اتفاق نمی‌افتد. کافی است از یک دیوار بپرید تا آن‌ها بی‌درنگ بی‌خیال شوند.

لذت تکرار مأموریت‌ها و کالبدشکافی ساختار جهان
بازی Assassin’s Creed Shadows در ابتدا ممکن است ذائقه‌ برخی هواداران را دچار نوسان کند. به‌ویژه، طرفدارانی که دنبال جهانی زنده با شخصیت‌های جانبی عمیق هستند، گاه با NPCهایی مواجه می‌شوند که صرفاً فهرست مأموریت ارائه می‌کنند. اما برخی نکات مثبت، علاقه‌مندان را ترغیب کرده‌اند تا ساعت‌های طولانی را در این دنیا سپری کنند. یکی از این موارد، بخش «کاوش آزاد» است که نقشه‌ بازی را از نشانه‌های پرتعداد خالی کرده و تنها سرنخ‌های کلی در اختیار شما می‌گذارد. برای مثال، مأموریتی در جنوب غرب یک منطقه اعلام می‌شود و اگر مایل باشید، می‌توانید با کمک «نیروهای دیده‌بان» (Scout) نقطه‌ دقیق را شناسایی کنید. اما این قابلیت تنها یک بار برای آن منطقه مصرف می‌شود و هزینه دارد. در نتیجه، گاهی جذابیت دارد که خودتان به گشت‌وگذار بپردازید.

ساختار کارها هم شبیه «تابلوهای سرنخ» در بازی Assassin’s Creed Mirage بوده و هدف آن است که اعضای گروه شین‌باکوفو (Shinbakufu) را(سازمانی که برای برهم‌زدن توازن ژاپن تلاش می‌کند) شناسایی و حذف کنید. این آزادی عمل سبب شده هر زمان پس از اتمام قصه‌ اصلی، باز هم فهرستی از چهره‌ها و نام‌هایی داشته باشید که می‌توانید برای از بین بردنشان اقدام کنید. نتیجه، نوعی حس تکرارپذیری سرگرم‌کننده ایجاد کرده که شاید هنگام خستگی از روند اصلی، به کار آید.

یکی دیگر از جذابیت‌های بازی، بخش جهت یابی است. نقطه‌ علاقه‌مندی در این نسخه صرفاً یک ناحیه در نقشه است که شما باید با دقت در جزئیات محیط تشخیص دهید کجا باید بروید. این رویکرد باعث شده زمان بیشتری را روی اسب در طبیعت زیبای ژاپن قرن شانزدهم بگذرانید، در جاده‌ها حرکت کنید و روستاهای مختلف را کشف نمایید. بسیاری از بازیکنان بر این باورند که بازی Assassin’s Creed Shadows زمانی واقعاً شکوفا می‌شود که بازیکن به صورت پیوسته درگیر داستان نباشد و بخواهد قدم‌به‌قدم و با فراغ بال جهان را ببیند. گاهی می‌توان ماجراجویی را رها کرد و پس از چند ماه دوباره به سراغ بازی آمد؛ دوباره اهدافی را یافت و به شکار آن‌ها مشغول شد.

روایت آشنا با چاشنی ژاپن فئودال

بازی Assassin’s Creed Shadows بالاخره این مجموعه را به ژاپن قرن شانزدهم کشانده است؛ موضوعی که قریب به 20 سال طرفدارها در آرزویش بودند. این فضا در کنار حضور دو چهره‌ سامورایی و شینوبی، حس‌وحال تازه‌ای به ارمغان آورده است. با این حال، روایت کلی سرشار از الگوهای آشنای داستان‌های سامورایی است؛ جنگ‌سالارانی که به‌دنبال کسب افتخار هستند، حاکمان غایبی که اجازه می‌دهند ثروتمندان از مردم عادی سوءاستفاده کنند و راهزنانی که در نبود امنیت، روستاها را در هراس فرو می‌برند. برای علاقه‌مندان به آثار جیمز كلاول (James Clavell) و فیلم‌های آکیرا کوروساوا (Akira Kurosawa)، فضای کلی کاملاً آشنا خواهد بود. اما داستان با تعلیق‌های اخلاقی و درگیری‌های درونی شخصیت‌ها، تلاش می‌کند از کلیشه‌ محض فاصله بگیرد.

مدلی که روایت در پیش گرفته، شباهتی نسبی به ساختار فصل‌بندی‌شده در بازی Assassin’s Creed Valhalla دارد؛ بدین شکل که نقشه به نُه منطقه تقسیم می‌شود و هر منطقه ماجرای مستقلی دارد که در راستای هدف اصلی عمل می‌کند. خوشبختانه برخلاف Valhalla، برخی NPCها مجدداً در بخش‌های دیگر ظاهر می‌شوند و تداوم حضورشان کمی انسجام بیشتری به داستان می‌دهد. زمان کلی برای اتمام خط اصلی حوالی 40 ساعت برآورد شده، البته بسته به حوصله‌ شما در انجام مأموریت‌های فرعی، این رقم می‌تواند افزایش یابد.

بخش بزرگی از مأموریت‌های اصلی از طریق یک تابلوی بزرگ هدایت می‌شوند. این رویکرد که پیش‌تر در Mirage نیز امتحان شد، نه‌تنها فهرست وظایف را سازمان‌دهی می‌کند، بلکه با لحن و فضای «جمع‌آوری اطلاعات» درباره‌ شخصیت‌ها و مکان‌ها، سازگار است. امکان دارد در یکی از قلعه‌ها صرفاً برای یافتن یک سرنخ کوچک وقت بگذارید و مأموریت بعدی هم‌زمان در چند نقطه از نقشه فعال شود.

دوگانگی کاراکترها و مأموریت‌های دوقسمتی
خوشبختانه، در ماموریت‌های اصلی مهم، بازی Assassin’s Creed Shadows از قابلیت‌های هر دو کاراکتر حداکثر استفاده را می‌برد. برای نمونه، در یکی از مأموریت‌های انتهایی، نااوئه (Naoe) باید محافظان روی برج‌های قلعه را بدون ایجاد هشدار از بین ببرد، در حالی که یاسوکه (Yasuke) در مرکز قلعه از ارباب آن چالش مبارزه طلب می‌کند. این بخش‌ها بسیار جذاب هستند و نقش هر دو شخصیت را به صورت موازی پیش می‌برند. اگر بخواهید در نقش نااوئه (Naoe) عمل کنید، احتمالاً باید با شلیک‌کنندگان ماهر و نگهبان‌های آماده دست‌وپنجه نرم کنید؛ ولی با روش مخفی‌کاری و تیرهای خاموش. اگر بخواهید در نقش یاسوکه (Yasuke) بجنگید، یک دوئل دشوار در فضایی پرخطر انتظارتان را می‌کشد.

مشکل آنجاست که بین این مأموریت‌های داستانیِ مهم، فضای آزاد بسیار زیادی وجود دارد که در آن، یاسوکه (Yasuke) معمولاً در بالا رفتن از دیوارها و پرش‌های متعدد ناکارآمد است و جذابیت گیم‌پلی، عموماً به نفع نااوئه (Naoe) تمام می‌شود. البته، بازی دست شما را در جابه‌جایی بین این دو کاراکتر باز می‌گذارد، ولی به صورت طبیعی، مخفی‌کاری و پریدن از پشت‌بام‌ها برای نااوئه (Naoe) لذت‌بخش‌تر است. در حالی که یاسوکه (Yasuke) فقط در مبارزات گروهی و رویارویی مستقیم، می‌درخشد.

تجربه بازی روی پلی استیشن 5
بازی Assassin’s Creed Shadows روی کنسول‌های پلی‌استیشن 5 و پلی‌استیشن 5 پرو با ارائه‌ی چندین حالت گرافیکی، تجربه‌ای متناسب با ترجیحات بازیکنان فراهم می‌کند. در پلی‌استیشن 5، سه حالت Performance، Fidelity و Balanced در دسترس هستند. حالت Performance بازی را با رزولوشن ارتقایافته 4K و نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌کند و از ری تریسینگ گزینشی به‌همراه نورپردازی جهانی در بخش The Hideout بهره می‌برد. حالت Fidelity با رزولوشن ارتقایافته 2160p و نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه، ری تریسینگ استاندارد و نورپردازی جهانی را در دنیای بازی اعمال می‌کند. حالت Balanced، که نیازمند نمایشگرهای ۱۲۰ یا ۲۴۰ هرتزی و HDMI ۲.۱ است، ویژگی‌های نورپردازی حالت Fidelity را با رزولوشن ارتقایافته 2160p و نرخ ۴۰ فریم بر ثانیه ارائه می‌دهد.

روی پلی‌استیشن 5 پرو، همین سه حالت گرافیکی موجود است، اما با بهبودهایی واضحی که در بخش رهگیری پرتو دیده می‌شود. در حالت Performance، بازی با رزولوشن 2160p و نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا شده و از ری تریسینگ استاندارد بهره می‌برد. دو حالت Fidelity و Balanced نیز رزولوشن و نرخ فریم مشابه نسخه پایه را ارائه می‌دهند، اما با ری تریسینگ گسترش‌یافته که شامل نورپردازی جهانی برای پراکندگی نور و سطوح بازتابنده است، تجربه‌ی بصری بهتری را فراهم می‌کنند.

علاوه بر این، بهره‌گیری از فناوری ری تریسینگ در نسخه‌های پلی‌استیشن 5 و پلی‌استیشن 5 پرو، به بهبود نورپردازی و بازتاب‌ها در محیط بازی کمک کرده و تجربه‌ی بصری غنی‌تری را ارائه می‌دهد. این ویژگی‌ها، همراه با عملکرد بهینه‌شده، Assassin’s Creed Shadows را به تجربه‌ای جذاب بر روی کنسول‌های نسل جدید سونی تبدیل کرده است.

آیا بازی Assassin’s Creed Shadosw ارزش خرید دارد؟
بازی Assassin’s Creed Shadows فرم کلی مجموعه را دگرگون نکرده، اما با چند اصلاح ظریف و معرفی ایده‌های تازه، تجربه‌ای ارزشمند شکل داده است. نبردهای تن‌به‌تن چالش‌بر انگیزتر از نسخه‌های پیشین هستند و احتیاط و زمان‌بندی نقش مهمی دارد. عنصر مخفی‌کاری نیز با تکیه بر تاریکی و پویایی نور به شکلی خلاقانه پیاده‌ شده و بازیکنان را ترغیب می‌کند شهرها و قلعه‌ها را شب‌هنگام یا در راهروهای تاریک بپیمایند. قصه‌ کلی شاید فاقد شگفتی یا شخصیت‌های فراموش‌نشدنی در حد اتزیو (Ezio) یا ادوارد (Edward) باشد، اما ژاپن دوره‌ سنگوکو فضایی می‌سازد که می‌توان بارها و بارها به آن سر زد و مأموریت‌های متعددی انجام داد.

برای بسیاری از علاقه‌مندان، این بازی نقطه عطفی در پرداختن به ژاپن تاریخی به‌ شمار می‌رود. همچنین، رویکرد نقشه‌ خلوت‌تر و تلاش برای ترغیب بازیکنان به اکتشاف محیط بدون اتکا به انبوهی از آیکون‌ها، از ویژگی‌های خوشایندی است که پیش‌تر در بازی Assassin’s Creed Mirage هم دیده‌ شد. با این حال، نبود تعادل کافی بین قدرت دو شخصیت اصلی، ضعف نسبی در گفت‌وگوهای شاخه‌ای و کمبود عمق جهان پیرامون NPCها از مسائلی است که شاید در نسخه‌های آینده اصلاح شوند. در مجموع، اگر کسی شیفته‌ فرمول اصلی سری باشد، Shadows با یک سامورایی قدرتمند و یک شینوبی مخفی‌کار، قدمی رو به جلو خواهد بود. این بازی شاید نمی‌تواند ذهن کسانی را که پیش‌تر با Assassin’s Creed ارتباط نگرفته‌اند عوض کند، اما برای علاقه‌مندان قدیمی، تجربه‌ای دوست‌داشتنی به حساب می‌آید.